Չը որոտաս դու երբեք, ինչպես շատերն են անում,
Չը երազես աշխարհում ոչ հիշատակ, ոչ անուն,

Դու անշշուկ ընթացիր, ինչպես հովն է ընթանում,
Հովի բերածը հաճախ փոթորիկն էլ չի տանում:

Խաչիկ Դաշտենց

Wednesday, February 24, 2010

Բանաստեղծություններ



             ՏԱՆ ՀԻՄՔԸ

Աչքդ ուշադիր կտուրիդ պահիր,
Բայց եթե հողմը քո ծածկը տանի,
Հոգ չէ՛, կշինես մի ամուր տանիք՝
Տան հիմքը պատն է, դու հիմքիդ նայիր:

Քո միջնասյունին աչքդ պահիր դու.
Բայց եթե բուքը դուռդ սասանի,
Հոգ չէ՛, կշինես մի նոր ամուր դուռ՝
Պատիվը շեմքն է, դու շեմքիդ նայիր:

Իսկ եթե ընկան քո պատն ու սյունը`
Էլ քո տանիքին մի նայիր իզուր
Քանդվեց ուրեմն քո ամբողջ տունը.
Տունը հաստատ է, երբ հիմքն է ամուր:

Աչքդ միշտ արթուն տան հիմքիդ պահիր,
Որ քո երկիրը մնա ամրակուռ,
Քո հայրենիքն է հիմքերի հիմքը`
Քո ուշքն ու միտքը հայրենիքիդ տուր:

1962

No comments:

Post a Comment