Չը որոտաս դու երբեք, ինչպես շատերն են անում,
Չը երազես աշխարհում ոչ հիշատակ, ոչ անուն,

Դու անշշուկ ընթացիր, ինչպես հովն է ընթանում,
Հովի բերածը հաճախ փոթորիկն էլ չի տանում:

Խաչիկ Դաշտենց

Thursday, May 27, 2010

Խաչիկ Դաշտենց / Էջեր ծոցատետրերից / Զորավար Անդրանիկ

Էջեր ծոցատետրերից, (ձեռագիր, անտիպ), 1959թ.

Մարտի 1-ին գիշերը երազ տեսա. Հայաստանի կառավարությունը դիմել էր Անդրանիկ զորավարին զորքի գլուխն անցնել և շարժվել դեպի Արևմտյան Հայաստան: Զորավարն եկավ, այն տեսքով ինչպես կա իր նկարի մեջ, և մոտենալով բանակին ասաց` պատրաստ, կուռ շարքերով հառաջ: Ես մոտեցա և զարմացած նայեցի Անդրանիկին: Նա նկատեց իմ հիացմունքը և ինձ թևի տակ առավ` սեղմելով կրծքին: Ես նրան ասացի. Զորավար, առաջին անգամ ես եմ գրել քո մասին «Խոդեդանի»ս մեջ: Ես քեզ անհունորեն սիրել եմ և սպասել եմ քո վերադարձին»:
Զորքը հրամանին պատրաստ արդեն շարժվում էր, երբ նա ինձ նորից սեղմեց իր կրծքին և ես քնից արթնացա:
Այդ օրը իմ հարևան Լիպարիտ Վարդանյանը ինձ խաշի հրավիրեց. Մարտիրոսի հետ գնացի: Բոլորը շոֆերներ էին. պատմեցի երազս:

1 comment:

  1. Excellent. I am happy I discovered the blog.

    Should publisize the page....put links, etc.

    avo gazal

    ReplyDelete